Idea przeglądów hodowlanych sięga daleko wstecz, kiedy jeszcze państwowe stadniny stanowiły trzon polskiej hodowli czy to koni pełnej czy półkrwi. Organizowane dwa razy do roku były bardzo ważnym wydarzeniem na hodowlano-selekcyjnej mapie Polski. Czym były przeglądy hodowlane? Przede wszystkim stanowiły możliwość obejrzenia, a więc i oceny źrebiąt z danego rocznika czyli nowo narodzonego materiału hodowlanego, a poprzez potomstwo ocenie podlegał zarówno reproduktor, jak i matka. Podczas takich przeglądów decydowano o dalszych losach reproduktora czy klaczy-matki z danej linii czy rodziny. Hodowla to nie tylko dobór, czyli wybór najlepszego ogiera dla klaczy, ale przede wszystkim jakość potomstwa, które nie zabłyśnie na hipodromach, jeżeli nie będzie dobrze odchowane, żywione czy nauczone obcowania z człowiekiem. I te elementy także można było oceniać podczas przeglądów. Kolejnym elementem takich spotkań była możliwość dyskusji z kolegami hodowcami z innych stadnin o hodowli koni, czy nowinkach z tym związanych. To także było święto hodowlane – stadnina była specjalnie przygotowywana, ogiery czołowe, źrebięta, młodzież oraz ich matki czyszczone, grzywy przerwane a podczas tradycyjnego obiadu omawiano wynik danego przeglądu.